Grotere kaart weergeven
Vermoeid maar toch tevreden: onze rugzakken rollen immers van de band, en dat had ook anders kunnen zijn.
Een beetje verdwaasd door de vermoeidheid zoeken we onze weg naar buiten uit de luchthaven: 'Rental Cars' wijst ons de weg. De organisatie van de Amerikanen maakt al direct indruk: elke autoverhuringsmaatschappij heeft z'n eigen pendelbusje dat z'n klanten van en naar de luchthaven brengt. Maar waar is de bus van Sunny Cars??? Niet te vinden. Een luchthavenbediende geeft ons de tip: probeer een andere firma; met wat geluk zijn ze met Sunny geaffilieerd.
Een enorme chauffeur neemt ons mee naar zijn bedrijf (Alamo) waar niemand Sunny blijkt te kennen. De hoofdbediende probeert ons met een kluitje in het riet te sturen, maar wij blijven gewoon zitten, zodat hij nog wat verder probeert.
Na een half uur mag ik eens googelen, en wat blijkt? Sunny heeft wel degelijk een overeenkomst met Alamo. En onze namen zaten wel degelijk in hun computer. Wat uitvluchten en excuses voor geleden ongemak worden ons overhandigd, alsook een gratis upgrade: een Dodge Avenger, 2009, nagelnieuw.We voelen ons te moe om de uitdaging met Chicago aan te gaan (derde grootste stad van de USA; veel agressie) en vertrekken op onze tocht langs de Route 66. Te Joliet vinden we een klein hotel (hotel Plaza) en voelen we ons moe genoeg om te stoppen.
Grotere kaart weergeven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten